Laatst sprak ik een kennis, Robin. Robin vertelde dat er op zijn werk binnenkort een teamsessie op de agenda staat. Zijn manager had de bijeenkomst op de agenda gezet omdat er in het team wat zaken niet lekker liepen. En er ook wat mensen tussen zaten die niet elkaars dikste vrienden waren.

Ik reageerde enthousiast want ik geloof in het bespreekbaar maken van zaken die goede samenwerking belemmeren.

Maar ik verloor al snel mijn enthousiasme toen Robin verder vertelde.

De sessie bleek namelijk een halfjaarlijks terugkerend ritueel waar Robin (en zijn collega’s) niet echt warm voor liepen. Sterker nog, hij zei letterlijk:

“Ik ga er wel naartoe, maar geloof maar niet dat ik daar ga vertellen hoe ik er echt over denk. En ik weet zeker dat ik niet de enige ben.”

Robin nam hiermee niet de meest constructieve houding aan, maar dat had een goede reden.

Vanuit de directie van de organisatie was er een contract afgesloten met een externe partij om 2x per jaar langs te komen voor een teamsessie. Met als doel het bespreken van alles wat niet lekker ging in het team.

Op zich klinkt dat goed. En ik geloof ook echt dat de intentie oprecht was. Regelmatig terugkerende momenten waarop je samen kijkt wat goed gaat en wat beter kan. Niks mis mee.

Waarom werkte het dan niet?

De directie verwacht namelijk een te grote stap van haar medewerkers.

Als je dagelijks irritatie en frustratie ervaart met sommige collega’s en dat bouwt maandenlang op (in dit geval zelfs een half jaar), dan lukt het niet ineens de pijnpunten objectief en constructief met elkaar te bespreken.

Tijdens het praten over die pijnpunten komen de irritaties en frustraties weer naar boven en die moeten geuit worden. Toen ik Robin vroeg naar wat er precies gaande was in het team, brandde hij los. Er kwam een waterval aan voorbeelden en verontwaardiging uit zijn mond.

Maar hij zei ook: “Dit ga ik echt niet in die sessie zeggen. Peter en Herbert zijn er ook bij en dan ben ik de boosdoener en krijg ik er later last mee.”

En daarmee is de teamsessie al bij voorbaat gedoemd te mislukken.

Sterker nog, die maakt de situatie alleen maar erger. De directie is namelijk in de veronderstelling dat ze goed bezig is, dat alles besproken is en de lucht geklaard.

Maar niets is minder waar.

Pas als je zeker weet dat je echt op tafel krijgt wat je mensen denken en vinden, kan een teamsessie bijdragen aan verbetering van samenwerking.

Daarvoor zul je eerst met iedereen individueel in gesprek moeten. En je mensen het vertrouwen geven dat ze vrijuit hun mening kunnen geven, zonder dat daar nadelige consequenties aan hangen. Pas dan zal een medewerker zijn eerlijke (en waardevolle) visie op de situatie geven.

En zal iedereen heel anders de teamsessie ingaan. Met als gevolg een constructieve en resultaatgerichte sessie, die écht een betere samenwerking oplevert..

Wil je meer weten over hoe ik in jouw team zou werken? Plan dan HIER een kennismakingsgesprek voor een vrijblijvende kennismaking en dan spreken we elkaar binnenkort.