Bedrijfswaarden als “echt luisteren” zijn leuk, maar garanderen niet dat medewerkers ineens beter naar elkaar gaan luisteren.
Als leider streef je naar verbetering van je organisatie. Je ziet kansen voor verdere optimalisatie van de samenwerking tussen je mensen en je neemt de tijd om te bepalen welke waarden hierin voor jou (en je mede-directieleden) belangrijk zijn. Vervolgens formuleer je zorgvuldig de kernwaarden die de leidraad gaan zijn voor jullie werkwijze.
Je hangt ze ook nog in een mooi lijstje aan de muur, waar vervolgens iedereen dagelijks voorbij loopt zonder ze ook maar één keer echt te lezen.
Gefrustreerd vraag je je af waarom je mensen nou nog steeds niet meegaan in jullie goed doordachte plannen.
Maar daarvoor is meer nodig dan dit.
Want stel nou dat je in je kernwaarden hebt staan dat jullie goed naar elkaar luisteren. Iemand die dat tot nu toe niet deed, gaat echt niet opeens geduldig naar alle vragen en suggesties van zijn collega’s luisteren. Dat duurt ‘m te lang, hij weet allang (denkt ie) wat de beste manier is om de werkzaamheden te doen of hij houdt vast aan de bekende werkwijze tot hem expliciet anders opgedragen wordt.
En dat heeft niets met onwil te maken. Maar de organisatiewaarden en zijn individuele gedrag staan simpelweg te ver van elkaar.
Kernwaarden triggeren geen verandering in individueel gedrag. Kernwaarden zijn op zijn best reminders van wat je op individueel niveau creëert.
Want hoe waardevol de zorgvuldig gekozen waarden ook zijn, het blijft een theoretisch verhaal.
Pas als je dat vertaalt naar concrete en praktische handvatten voor je individuele medewerkers heb je kans dat de verandering daadwerkelijk in gang wordt gezet.
Daar kun je zelf als leider(s) ook een belangrijk aandeel in hebben.
Laat de betekenis van de theorie zien in je eigen dagelijkse omgang met je medewerkers.
Doe je dat niet, dan zijn de waarden slechts loze woorden. Dan helpen ze niet. Sterker nog: dan gaan ze tegen je werken.
Zo sprak ik laatst iemand die spottend vertelde over haar directie die steeds riep: “In onze organisatie luisteren we goed naar elkaar”, maar zelf stelselmatig signalen vanaf de werkvloer negeerde.
Want wat versta jij precies onder ‘goed naar elkaar luisteren’?
Is dat beleefd het verhaal van je collega over zijn weekend aanhoren? Of verplicht luisteren naar instructies en die vervolgens naast je neerleggen?
Of denk je meer aan: elkaars suggesties aanhoren, daarover in gesprek gaan en er ook iets mee doen?
Wanneer heeft iemand daadwerkelijk ‘goed geluisterd?’
Maak het concreet en check of je mensen er iets mee kunnen!
Welke waarde is voor jou belangrijk?
